Ἡ ὑπομονή
Στήν πνευματική ζωή χρειάζεται μεγάλη ὑπομονή γιά νά δημιουργηθεῖ ταπεινός χαρακτῆρας ὥστε νά ἀντιμετωπίσουμε μέ καρτερικότητα κάθε θλίψη τοῦ ἑαυτοῦ μας κάθε δαιμονική ἐπίθεση καί κάθε προσβολή τοῦ πλησίον μας. Ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ δύναμη τοῦ νοῦ πού ὑποτάσσει κάθε λογισμό καί ἀφοπλίζει κάθε πονηρό πνεῦμα. Ἡ ὑπομονή σταθεροποιεῖ τόν ψυχικό κόσμο μας, διότι ὑπομένει τά ἀδύνατα σημεῖα τοῦ ἑαυτοῦ μας καί ἀντιστέκεται στίς πολλές ἐπιθέσεις τοῦ πονηροῦ. Ἡ ὑπομονή δυναμώνει τή θέληση μας γιά μεγαλύτερους ἀγώνες ὥστε νά τελειοποιήσει τήν ψυχή μας καί νά γίνει δυνατή καί φωτεινή χωρίς νά έπηρεάζεται ἀπό τίποτα. Ὅσο αὐξάνεται ἡ ὑπομονή στίς δοκιμασίες τῆς ζωῆς, τόσο ἐξαγχνίζεται ἡ ψυχή μας καί γινόμαστε δεκτικοί στόν Θεό γιά νά μᾶς ὁδηγήσει στόν κόσμο τοῦ φωτός.Χωρίς ὑπομονή χάνουμαι κάθε ἀγώνα στόν πόλεμο τῶν παθῶν καί γινόμαστε ἀδύνατοι καί ἐπιρρεπεῖς στό κακό ἀπό τήν ἀδυναμία τοῦ χαρακτῆρα μας. Ἡ ἄσκηση τῆς ὑπομονῆς ἀρχίζει ἀπό τήν διαρκῆ ἡσυχία τοῦ νοῦ γιά νά ἐπεκταθεῖ στήν ψυχή καί στό σῶμα. Ἡ ὑπομονή καλλιεργεῖται ἐσωτερικά μέ τήν προσευχή πού ξεχνᾶμε τήν ὕπαρξή μας καί σκεπτόμαστε τόν Θεό.Ἡ ὑπομονή ἀσκεῖ τήν ταπείνωση γιά νά ἐξαλείψει τό θυμό καί νά φέρει πραότητα καί ἡσυχία στό νοῦ καί στήν ψυχή. Ἡ ὑπομονή χρειάζεται σέ κάθε στάδιο τῆς πνευματικῆς ζωῆς γιά νά φθάσει στήν τελειότητα τῆς προσευχῆς. Ὅταν ἀσκούμεθα ἀπό τά μικρά πράγματα στήν ὑπομονή (θλίψεις, δυσκολίες, ἀνησυχίες)αὐξάνεται ἡ πραότητα καί φθάνουμε στήν ἀπάθεια τοῦ νοῦ, πού τά πάντα κινοῦνται μέσα μας ἀπό τήν θεουργό δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Πρέπει νά ἀγαπήσουμε τήν ὑπομονή γιά νά τήν ἀποκτήσουμε ὥστε νά γίνουμε βράχοι ἀντοχῆς σέ κάθε κῦμα πειρασμῶν.
