1η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ του π.Δαμιανού
ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
«Ἔθελξας πόθῳ με Χριστέ, καί ἡλλίωσας τῷ θείῳ σου ἔρωτι».
Η καρδιά του ανθρώπου όσο αυξάνεται μέσα στην ενατένιση του Θεού καλλιεργεί τη κοινωνία με το Θεό. Το να ζει κάποιος τη προσευχή δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα αλλά αποτέλεσμα της θείας χάριτος που αυξάνει την αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τι σημαίνει αληθινή προσευχή εάν δεν παρακαλέσουμε το Θεό να μας μάθει να προσευχόμαστε με την καρδιά μας. Θεωρείται το δυσκολότερο έργο της πνευματικής ζωής το να μπορούμε να αφεθούμε στα χέρια του Θεού με ένα ολοκληρωτικό δόσιμο της ψυχής μας προς το Θεό. Αυτό το οποίο πρέπει να ζητάμε από το Θεό είναι να μας μάθει να προσευχόμαστε με την καρδιά μας. Αυτό δεν είναι εύκολο έργο διότι ο Θεός χαρίζει στον άνθρωπο το να μπορεί να προσεύχεται με την καρδιά του. Ο απερίσπαστος νους, η απλότητα ζωής, η παιδικότητα σκέψεως και η ταπεινότητα της ζωής δεν διδάσκουν την καρδιακή προσευχή αλλά βοηθούν το να μπορείς να πλησιάσεις το Θεό πια αγνά και αγαθά.
Ο σκοπός του προσευχόμενου δεν είναι να μάθει να προσεύχεται απλά και νοητικά αλλά καρδιακά και πνευματικά. Η καρδιακή προσευχή κατορθώνεται με το άγγιγμα της ψυχής μας στα μυστήρια του Θεού. Γεύεται την άνωθεν ειρήνη του Θεού, την κοινωνία της αγάπης του Θεού, τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος και την αγάπη Του.
Η προσευχή δεν διδάσκεται αλλά μαθαίνεται μέσα από την προσευχή. Ο μόνος διδάσκαλος της προσευχής είναι το Άγιο Πνεύμα, που φωτίζει τον άνθρωπο το πως να προσευχηθεί ο καθένας αναλόγως της δεκτικότητας του, είναι και ανάλογη η χάρις του Θεού, δηλαδή η θεία επίσκεψις, την οποία ζει ο καθένας διαφορετικά. Η προσευχή γίνεται καθαρή όταν ο νους είναι απλός και δεκτικός το να σκέπτεται όσο μπορεί περισσότερο τον Θεό και αφήνεται στο θέλημα του Θεού με τρόπο απέριττο χωρίς επιθυμίες.
Η προσευχή είναι ο ουρανός της καρδιάς του ταπεινού ανθρώπου που προσηλώνεται σε απόλυτο βαθμό στην αγάπη του Θεού, και αναζητά το Φως του Θεού μέσα από την ψυχή του. Η κατάνυξη, η ευλάβεια, η σεμνότητα οδηγούν στην απλότητα της προσευχής, η οποία γίνεται με όμορφο και απλό τρόπο. Το να έχουμε κατάνυξη στην προσευχή μας χρειάζεται δύναμη ψυχής, συντριβή καρδιάς, δάκρυα μετανοίας για να μπορούμε να πλησιάσουμε τα πάθη του Κυρίου και τη ζωή Του μέσα από τη συνεχή ενθύμηση των θείων παθών Του.
Η προσευχή καλλιεργείται μέσα από τη συνεχή προσευχή η οποία γίνεται σιωπηλά, νοητικά, καρδιακά για να φθάσουμε στην θεωμένη προσευχή που πλέον δεν ζούμε για τον κόσμο αλλά ζούμε για το Θεό. Ο νους αγνίζεται από κάθε τι επίγειο. Η καρδιά συγκλονίζεται από το μεγαλείο της αγάπης του Θεού. Η ψυχή γαληνεύει και γίνεται ουράνια. Το δε σώμα αλλοιώνεται από την θεία Χάρη. Τα πάντα ζουν στον κόσμο του Θεού. Το να γευθούμε τη ζωντανή παρουσία του Θεού, τότε όλη η ύπαρξή μας ζει υπερκόσμια και αγγελικά.
Η προσευχή πάντοτε συνδυάζεται με το βαθμό της αγάπης προς το Θεό. Το να ζήσουμε όπως επιθυμεί ο Θεός, είναι ανάγκη να ξεφύγουμε από το εγώ μας και να δώσουμε τον εαυτό μας στην αγάπη του Θεού για να γίνουμε όλο αγάπη για το Θεό χωρίς να αγαπούμε αυτό που είμαστε αλλά αυτό που επιθυμεί ο Θεός για μας. Αυτό το μαθαίνουμε μόνο μέσα στη θερμή προσευχή που ζωντανεύει η παρουσία του Θεού και αποκαλύπτονται τα μυστήρια του Θεού μέσα μας με μυστηριακό τρόπο που παραμένουν άγνωστα για τους άλλους και γνωστά για τον αγαπώμενο της προσευχής.
Το μεγαλείο της ομορφιάς της προσευχής κρύβεται στον πόθο της καρδιάς μας για να ζήσουμε το Φως της αγάπης του Θεού. Όσο αυξάνεται ο χρόνος της προσευχής μας μαθαίνουμε μέσα από τη σιωπή το πόσο μεγαλειώδης είναι η αγάπη του Θεού και το πόσο αγαπά ο Θεός τον άνθρωπο. Η ψυχή ομορφαίνει μέσα από τη διαρκή προσευχή, την ταπείνωση της ζωής και το δόσιμο της καρδιάς μας στον Θεό και στον πλησίον μας. Όσο ο νους του ανθρώπου γλυκαίνεται από την προσευχή τόσο η καρδιά φλέγεται από την αγάπη του Θεού. Ο νους είναι ο προθάλαμος της καρδιάς για να φθάσει στην τελειότητα (κατά δύναμη) της κοινωνίας με το Θεό. Ο νους βοηθά να προσευχόμαστε στο Θεό με τη θέλησή μας για να μπορούμε να εισέλθουμε στην καθαρή προσευχή η οποία αποδίδεται με ταπεινά συναισθήματα αγάπης για να ανυψωθούμε στην θεωρία του Θεού. Τα πάντα εξαρτώνται από την καρδιά του ανθρώπου, το πόσο δίνεται στον Θεό με αγάπη, το πόσο φλέγεται η καρδιά του ανθρώπου για το Θεό και το πόσο ανυψώνεται ο νους του προς Αυτόν.
Η προσευχή είναι η αγάπη της καρδιάς προς το Θεό, που εκφράζεται με δάκρυα αγάπης, μετανοίας και απλότητας Αυτόν. Το να ζούμε την προσευχή την εκφράζουμε με λόγια απλά και ταπεινά :
Κύριε, η αγάπη της καρδιάς μου σ’ αγαπά,
τρυφερά, παιδικά και απλά.
Κύριε, νοσταλγώ την παιδικότητα της αγάπης μου
για να αγγίξω την καθαρότητα και την αγιότητα της καρδιάς σου.
Κύριε, ποθώ τον γλυκασμό της αγάπης σου
και την ευωδία της θείας παρουσίας Σου.
Κύριε, ταπεινά δέομαι στην πλούσια αγάπη Σου
και σε παρακαλώ ελέησόν με με την πλούσια ευσπλαχνία Σου.
Κύριε, ποθώ να ζω την αγάπη Σου μέσα από την αγάπη της καρδιάς μου
για να νιώσω το σταυρό του πόνου της καρδιάς Σου,
για να μάθω να ταπεινώνομαι καρδιακά χωρίς να δίνομαι
στα πράγματα του κόσμου αλλά στην ταπείνωση της ζωής Σου,
με μοναδικό σκοπό να σε ποθώ με όλη την καρδιά μου.
Κύριε, η ψυχή μου σιωπά μπροστά στο μεγαλείο της αγάπης Σου
και δέεται ταπεινά να με ελεήσεις τον αμαρτωλό.
Κύριε, η καρδιά μου βοά για την αγάπη της καρδιάς Σου
και σε παρακαλώ μάθε με να προσεύχομαι με την καρδιάς μου
για να μπορώ να ζω τα μυστήρια των παθών Σου.
Κύριε, ελέησόν με!
Κύριε, ελέησόν με!
Κύριε, ελέησόν με!
