Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ (π.Δαμιανός)
Ἡ ταπείνωση τῆς ψυχῆς μας εἶναι ἔργο ἐπίπονο διότι χρειάζεται διαρκής πόλεμος μέ τούς λογισμούς μας. Ἡ ταπείνωση ἀποκτιέται μέ τήν διαρκή προσευχή πού γίνεται μέ τήν καρδιά μας καί ξεχνᾶμε τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους. Τί εἶναι ἡ ταπείνωση;Εἶναι ἡ πλήρης ἐγκατάλειψη στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πού πλέον σκεπτόμαστε διαρκῶς τόν Θεό καί ξεχνᾶμε τά πάντα τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ταπείνωση εἶναι καρπός ἀγάπης πρός τόν Θεό πού ἀλλοιωνόμαστε ἀπό τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ. Ἡ κατωτέρα ταπείνωση εἶναι ὅτι πολεμοῦμε μέ τούς λογισμούς μας προβάλλοντας δικαιολογίες πού προστατεύουν τίς ἀδυναμίες μας. Ἡ ἀνωτέρα ταπείνωση εἶναι ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ πού μᾶς γεμίζει μέσα μας καί ἀφηνόμασττε στόν κόσμο τοῦ Θεοῦ, στήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί γινόμαστε ἀγγελικοί στό νοῦ μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Ἡ ἀνωτάτη ταπείνωση δέν ἀποκτᾶται εὔκολα ἀλλά χρειάζεται πόνος καρδιᾶς καί ἐλπίδα στόν Θεό γιά νά καθαρισθεῖ ἡ ψυχή καί νά ἀναγεννηθεῖ μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ ὥστε ἡ καλή ἀλλοίωση νά φέρει τήν πλήρη κοινωνία μέ τόν Θεό.
Ἡ ἐσωτερική ταπείνωση εἶναι καρπός ἡσυχίας τοῦ νοῦ καί πνευματικῆς θεωρίας πού ἀποπνέει εὐωδία τῆς θείας χάριτος καί ὁ ὅλος ἄνθρωπος γίνεται ὅτι ἐπιθυμεῖ ὁ Θεός ἀπό τήν βαθειά ταπείνωση τῶν λογισμῶν καί τῶν πράξεων τῆς ζωῆς του. Μόνο ἡ ζωντανή προσευχή μπορεῖ νά δώσει τήν ταπείνωση γιά νά κυριαρχήσει στήν καρδιά μόνο ἡ μνήμη τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἀγώνας γιά τήν ἀπόκτηση της εἶναι ἔργο τῆς καρδιᾶς μας γιά νά νοιώσουμε τήν ταπείνωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅσο ὁ νοῦς μας εἶναι στραμμμένος στόν Ἰησοῦ Χριστό τόσο ἡ καρδιά μας λειτουργεῖ ταπεινά καί ζητᾶ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά νά ζήσει τή θεία ταπείνωση τοῦ Θεοῦ. Μέσα στή σκέψη μας νά εὑρίσκεται ἡ λέξη ταπείνωση καί νά καλλιεργεῖται νύχτα καί ἡμέρα γιά νά σκεπτόμαστε ταπεινά μέχρι ὅλος ὁ νοῦς μας γίνει ταπεινός καί νά μεταδίδει μηνύματα ταπεινώσεως στίς πράξεις τῆς ζωής μας.
Ἡ ἐσωτερική ταπείνωση εἶναι μιά ἀφανής ἀρετή στήν πνευματική ζωή διότι ὅλος ὁ πόλεμος γίνεται στό νοῦ καί στήν καρδιά. Ὁ ταπεινός νοῦς φαίνεται στήν ἀκατακρισία καί στήν ἁπλότητα λογισμῶν πού καθαρίζεται ἀπό κάθε προσβολή πειρασμῶν.Ὁ ταπεινός νοῦς ἀποκτιέται ἀπό τήν ἡσυχία τῆς ψυχῆς καί τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς πού ὁδηγεῖται σέ ἀνώτερο σκαλοπάτι τῆς φωτεινότητας τοῦ νοῦ καί πλέον φωτίζεται γιά νά γνωρίζει ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ταπεινός νοῦς ἀφήνεται στήν ἀμεριμνησία καί μιμεῖται τήν ταπείνωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τοῦ οὐρανίου Πατρός Του.Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας γιά τήν ἀπόκτηση τοῦ ταπεινοῦ νοῦ διότι ὅταν ὁ νοῦς εἶναι δεμένος μέ τά γήϊνα καί τά ἀνθρώπινα ἔρχεται εὔκολα ἡ σύγχυση τοῦ νοῦ καί μένει σκλάβος τῶν παθῶν τῆς ψυχῆς. Ἡ ταπείνωση εἶναι ἔργο τῶν προσευχομένων διότι ἀσκοῦνται νοερά στήν κάθαρση τοῦ νοῦ γιά νά γίνει ἀπαθής ὁ νοῦς ἀπό κάθε τι χωρίς νά προσβάλλεται ἀπό καμμιά ἐπιθυμία καί συναισθηματική ἀνάγκη. Ὁ ἀγωνιζόμενος στήν ἐσωτερική ταπείνωση, ὁ σκοπός του εἶναι φθάσει στήν ταπείνωση τῆς καρδιᾶς πού γίνεται ὁ νοῦς ἀπλανής καί ἡ καρδιά ζέουσα πλήρης πνεύματος ἁγίου.Ἡ ταπεινή καρδιά εἶναι ἀνοικτή στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί λειτουργεῖ μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πού ὀλοκληρώνεται στήν ἀπόλυτη κοινωνία μέ τόν Θεό. Ἡ ταπεινή καρδιά δέν κινεῖται στήν σφαίρα τοῦ ἀνθρωπίνου συναισθήματος ἀλλά καθαγιάζεται ἀπό τό φῶς τοῦ Θεοῦ πού τήν ἀλλοιώνει γιά νά ζήσει μέσα στήν ἀγνότητα τοῦ κόσμου τοῦ Θεοῦ. Ἡ ταπεινή καρδιά εἶναι φῶς πού φωτίζει μέ τίς ἀκτῖνες της τήν ψυχή γιά νά τήν καθαρίσει ἀπό κάθε τι ἁμαρτωλό καί φθαρτό λογισμό. Ἡ ταπεινή καρδιά εἶναι ἡ προσευχόμενη καρδιά χωρίς νά λειτουργεῖ ὁ νοῦς , διότι πλέον ἔχουμε φθάσει στή σιωπή τοῦ νοῦ καί στήν καρδιακή ἕνωση μέ τόν Θεό. Ἡ τελεία ταπείνωση εἶναι ἔργο τῶν τελείων, τῶν ταπεινῶν τῆς καρδιᾶς πού πλέον εἶναι κεκαθαρμένες καρδιές καί δέν ζητοῦν τίποτα παρά μόνο τήν τελεία ἕνωση μέ τόν Θεό. Ἡ ταπείνωση ὁριοθετεῖ τά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί καθορίζει τήν ἐσωτερική ἄνοδο τῆς ψυχῆς γιά νά φωτίσει καί νά τήν θεώσει κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
