Ἡ αὐταπάρνηση
Ἡ αὐταπάρνηση εἶναι ἐγκατάλειψη τοῦ εαυτοῦ μας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό. Ἡ αὐταπάρνηση εἶναι τρόπος ζωῆς γιά ἐκεῖνον πού ἐπιθυμεῖ νά ζήσει μέσα στό φῶς τοῦ Θεοῦ. Ἡ αὐταπάρνηση εἶναι πορεία πρός τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ γιά νά δείξουμε τή θυσία τοῦ ἑαυτοῦ μας μιμούμενοι τήν θυσία τοῦ ἐσταυρωμένου Ἰησοῦ Χριστοῦ. «Χριστῷ συνεσταύρωμαι·οὐκέτι έγώ ζῶ, ζεῖ ἐν ἑμοί ὁ Χριστός»(Γαλ.2,20) χαρακτηρίζει τόν .ἄνθρωπο πού στερεῖται τά πάντα γιά νά πλουτίσει μέ τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέσα στήν ψυχή του. Ὁ ἀρνούμενος τόν ἑαυτό του, ἀρνεῖται τά πάντα στόν κόσμο, τίς ἀνέσεις, τά ὑλικά ἀγαθά, τίς κοσμικές ἐπιθυμίες γιά νά λυτρωθεῖ ἀπό κάθε γήϊνο ἀγαθό καί νά γεμίσει μέ τή δόξα τοῦ Θεοῦ στό νοῦ, στήν ψυχή καί στήν καρδιά. Ἡ καριδά του διψᾶ τήν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς του καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Δέν ἀφήνει τόν νοῦ του νά διασπᾶται ἀπό τά πράγματα τοῦ κόσμου ἀλλά δίνεται σέ μιά συνεχῆ πάλη μέ τά πάθη τοῦ ἑαυτοῦ του καί νά νεκρωθεῖ ἀπό αὐτά γιά νά ζήσει τόν οὐράνιο κόσμο τοῦ Θεοῦ. Δέν σκέπτεται τό πῶς θά ζήσει ἀλλά ἡ αὐταπάρνηση του φθάνει στήν ἐθελουσία φτώχια γιά νά ἀποκτήσει τόν πλοῦτο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ μέ τίς θεῖες ἀρετές καί τά ἱερά μυστήρια τῆς ἐκκλησίας. Ἡ αὐταπάρνηση του τόν ὁδηγεῖ νά νικήσει τήν ἁμαρτία, τόν διάβολο καί τόν θάνατο μέ τήν συνεχῆ προσευχή, μέ τήν μετάνοια, τήν νηστεία, τήν ἐξομολόγηση καί τήν θεία κοινωνία. Αὐτά τά πέντε πνευματικά ὅπλα γίνονται δυνάμεις γιά νά νικήσει τό κακό,ὅπως ὁ Δαϋΐδ μέ τά πέντε λιθάρια πού εἶχε στόν μικρό σάκκο του ἐπολέμησετόν Γολιάθ καί τόν ἐφόνευσε μέ τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ.Ὃταν μέσα μας στηριχθοῦμε ἀπόλυτα στόν Θεό καί δέν ὑπολογίζουμε σέ καμμιά βοήθεια τότε ἔρχεται ὁ Θεός καί γίνεται στήριγμα καί βοηθός στήν ζωή μας. Ἡ αὐταπάρνηση εἶναι ἡ ἀρετή τοῦ θάρρους πού γιγαντώνει τήν θέληση μας καί τήν πίστη στόν Θεό γιά νά ὠφεληθοῦμε πνευματικά καί ψυχικά καί νά ἀποκτήσουμε ὄποια ἀρετή ἐπιθυμοῦμε ἐσωτερικά καί ἐξωτερικά. Ἡ αὐταπάρνηση διδάσκει τήν ψυχή μας νά ζεῖ μέσα ἀπό ὅλες τίς ἀρετές καί νά τίς προβάλλει στήν καθημερινή ζωή μας. Ἡ ἐσωτερική αὐταπάρνηση εἶναι ἡ ἄρνηση κάθε λογισμοῦ πού προσβάλλει τήν καθαρότητα τῆς καρδιᾶς μας γιά νά ὁδηγηθεῖ ὁ νοῦς μας νά νοεῖ τά ἀόρατα τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς ἐκκλησίας, τό μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί ἄλλα μυστήρια τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.Ἡ δέ ἐξωτερική αὐταπάρνηση εἶναι ἡ καλλιέργεια τῆς ψυχῆς στίς ἀρετές τοῦ Θεοῦ γιά νά περάσουμε τήν στενή πύλη καί νά εἰσέλθουμε στήν τεθλιμμένη ὁδό τῆς ἐσωτερικῆς αὐταπαρνήσεως καί νά ὁδηγηθοῦμε στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στήν αἰώνια ζωή τοῦ παραδείσου τοῦ Θεοῦ.Καμμιά ἀρετή δέν ἀποκτιέται χωρίς αὐταπάρνηση διότι γινόμαστε δούλοι τῶν παθῶν μας πού ἐξαρτώμαστε ἀπό τόν ἑαυτό μας καί τά ὑλικά ἀγαθά πού μᾶς περιβάλλουν, νομίζοντας ὅτι αὐτά μᾶς παρέχουν ἀσφάλεια καί προστασία. Μόνο ἐκεῖνος πού ἔχει συνειδητοποιήσει ὅτι εἴμαστε «πάροικοι καί παρεπίδημοι» στήν ζωή αὐτή, τότε τά πάντα τοῦ κόσμου γίνονται ξένα γιά τήν ψυχή του καί διαλογίζεται μόνο τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί νεκρώνει τόν ὑλικό κόσμο μέσα του γιά νά φθάσει ἀπό τήν ἐσωτερική αὐταπάρνηση στήν τελεία κατάσταση τών ἀγγέλων καί νά ζεῖ μόνο γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Δέν πάσχει γιά ὅτι βλέπει ἀλλά συμπάσχει γιά ὅσα φθείρουν τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί τήν νεκρώνουν ἀπό τήν προσκόλληση στά ὑλικά ἀγαθά καί στίς ἐπιθυμίες τῆς σαρκός. Ἡ πνευματική αὐταπάρνηση εῖναι ἡ ἐσωτερική τελείωση τῆς ψυχῆς πού ἔχει ἑνωθεῖ πλήρως μέ τόν Θεό καί κινεῖται στόν ἀόρατο κόσμο τοῦ Θεοῦ, στήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ καί πορεύεται μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη σ ‘Αὐτόν χωρίς νά ἐπιθυμεῖ τίποτα γήϊνό ἤ ὑλικό, διότι ἔχει ἀνυψωθεῖ ὁ νοῦς του στόν ἅκτιστο κόσμο τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ. Ἡ πνευματική αὐταπάρνηση εἶναι ἡ θεωμένη κατάσταση πού ζεῖ ὁ ταπεινός γιά νά δείξει τήν ἄπειρη ἀγάπη του πρός τόν Θεό. Ἡ πνευματική αὐταπάρνηση εἶναι ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς πού ἀτενίζει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ μέ οἰκειότητα καί μέ ἀπλότητα τοῦ νοῦ γιά νά γευθεῖ τήν εὑωδία τῆς θείας χάριτος καί νά δοξάσει τό ἀπόκοσμο κάλλος τῆς οὐρανίας δόξης τοῦ τρισαγίου Θεοῦ.
π.Δαμιανός
