Ποίος είναι ο αληθινός χριστιανός
Πολλές φορές οι χριστιανοί ρωτούσαν τον πατέρα τους να τους πεί «Ποιός είναι ο αληθινός Χριστιανός;». Καί αυτός με λόγια απλά παρουσίαζε στην αγάπη τους τα γνωρίσματα του γνήσιου παιδιού του Θεού. «Χριστιανός αληθινός είναι εκείνος που ομολόγησε μπροστά στο Θεό και στους αγγέλους, όταν βαπτιζόταν, πως αρνήθηκε τον διάβολο και τα σατανικά του έργα και υποσχέθηκε στο Θεό να είναι παιδί του και να φυλάγει τις εντολές του. Μόνον έτσι έρχεται και μας σκεπάζει η χαρις του Θεού. εκείνος δε που έγινε δοχείο της θείας χάριτος αποστρέφεται και μισεί τα έργα του σκότους και τις κοσμικές επιθυμίες. ακόμα ο πιστός εργάζεται τις θείες εντολές με χαρά και προθυμία, και γίνεται ανώτερος απο κάθε ηδυπάθεια, φιλαργυρία και φιλοδοξία. Σ’αυτόν έχουν πλήρη εφαρμογή τα λόγια του Κυρίου «Υμείς ουκ εστέ εκ του κόσμου τούτου». Ο πιστός αισθάνεται τόση πνευματική αγαλλίαση καί ψάλλει τό «εγώ δε εν τω Κυρίω αγαλλιάσομαι, χαρήσομαι επι τω Θεώ τω σωτήρί μου».
Αλλοτε πάλι ο Άγιος συνεβούλευε: «Ο αληθινός χριστιανός φροντίζει να είναι ευσεβής. Και ευσεβής είναι εκείνος που δεν επιθυμεί μάταια πράγματα. Ενα μόνο τον απασχολεί, πως θα γίνει εικόνα του Θεού αγιασμένη. Γίνεται άνθρωπος εικόνα του Θεού, όταν ζεί ορθά και θεάρεστα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, αν δεν απομακρυνθεί ο άνθρωπος απο τις μέριμνες της ζωής. εκείνος που έχει νού, που αγαπάει τον Θεό, γνωρίζει πόση ψυχική ωφέλεια και ευλάβεια προέρχεται απ’ αυτό. Ο θεοσεβήςανθρωπος δεν κατηγορεί κανέναν για τις αμαρτίες του, παρά μόνο τον εαυτό του. Και αυτό είναι σημάδι σωτηρίας της ψυχής».
Για να κάνει πιο ζωντανή τη διδασκαλία του, τους είπε το παρακάτω περιστατικό: «Κάποτε πήγαν στο κελί ενός αββά ληστές για να το ληστέψουν. Εκείνος το κατάλαβε. Παρ’ όλ’ αυτά έβαλε νερό στη λεκάνη και ζητούσε να πλύνει τα πόδια τους, όπως συνήθιζε να κάνει στους επισκέπτες του, για να τους ξεκουράσει. Τοτε εκείνοι μετανόησαν και έφυγαν ντροπιασμένοι»
«Παιδιά μου, ελεγε, εκείνος που αδικείται με τη θέλησή του και συγχωρεί τον πλησίον του, μοιάζει με τον Ιησούν. Εκείνος που ούτε αδικεί ούτε αδικείται μοιάζει με τον Αδάμ. και εκείνος που αδικεί ή ζητεί παράνομους τόκους ή κακομεταχείριζεται τους άλλους μοιάζει με τον διάβολον».
«Αν δεν αγαπήσουμε το Θεό και τον πλησίον μας, μάταια καμαρώνουμε για τη νηστεία μας, την ακτημοσύνη μας, την αγρυπνία01μας, την ανάγνωση των Γραφών, γιατί δεν υπάρχει σ’αυτά η τελειότητα, αλλά με αυτά μπορεί κανείς να την πετύχει. Εκείνος που πραγματικά αγαπάει το Θεό και τον πλησίον του, είναι καθαρός στην καρδιά κι έχει το Θεό μέσα του. Ο νούς του βρίσκεται πάντοτε κοντά στό Θεό και συνέχεια φαντάζεται την ανέκφραστη ωριμότητα του Θεού»
Tου αγίου Οικουμένιου(+320 μ.χ.)
